یک جای این داد و ستد بزرگ می لنگد و آن عدم وجود پشتیبانی و خدمات پس از فروش ملک فروخته شده از سوی سازنده است. آیا اگر سازنده متعهد گردد که محصول خویش را تا مدتی معلوم گارانتی نماید باز هم می تواند ملکی بی کیفیت بسازد و آن را در ویترین فروش بنگاه ها قرار دهد؟ آیا اگر سازنده شناخته شده باشد و بداند که ادامه فعالیت و پیشرفت در کسب و کارش راهی جز اخذ رضایت از خریداران واحد های ساخته شده قبلی توسط او را ندارد، باز هم در ساخت پروژه ها و ساختمان هایش کم کاری می کند؟ آیا او اساسا به هر طرح ساختی که صرفا توجیه اقتصادی برایش داشته باشد تن می دهد و به این نارضایتی عمومی دامن می زند؟

واقعیت این است که سازندگانی که با باقی گذاردن اثری از خود به عنوان سازنده در پروژه های ساختمانی خویش اقدام به معرفی خود می نمایند خود را مسئول کم و کیف فعالیت خود که نهایتا منتج به حفظ منافع مشتریان و خریداران می گردد، می دانند و در حقیقت آنها وارد پروسه ای می گردند که یک سر آن باخت و سر دیگر آن برد کامل است. بدین ترتیب که اگر ساختشان کامل و بی نقص باشد که رضایت خریداران را به همراه داشته و اگر سهوا اشتباهی در ساخت بوجود آید در پی ارائه خدمات پس از فروش مناسب در کمترین زمان ممکن در صدد رفع آن بر می آیند ولی اگر از این مهم احتراز نمایند لکه بد نامی شغلی و تبلیغی منفی به همراه خواهد داشت.

مگر می شود محصولی که در پاره ای از موارد در طبقه لوکس هم جای می گیرد و نام و نشان و مارک دارد کیفیتش هیچ مسئولی در تیم تولید کننده آن نداشته نباشد. مگر می شود خود را به عنوان فعالی زبردست در صنعتی معرفی نمایید و کیفیت محصول خود را تضمین ننمایید! تمامی این موارد لزوم و ضرورت توجه به برند را در صنعت ساختمان بیش از هر زمانی توجیه می نماید. جای بسی خوشحالی است که می توان اعلام نمود، تنگ شدن عرصه رقابت سازندگان در پی فعالیت های سال های اخیر در صنعت ساختمان کشور، برخی سازندگان به سمت سازماندهی تیمی حرفه ای در ساخت و مارک دار نمودن ساخت و سازهای خود هدایت نموده و امروزه می توان شاهد تحرکاتی جدی در این زمینه بود.  شایان ذکر است که در میان سازندگان و فعالان صنعت ساختمان حال حاضر کشور، هستند سازندگانی که ساختمان های ساخت خود را نه با گارانتی یک یا دو ساله، بلکه با گارانتی مادام العمر به مشتریان خود تحویل می دهند.

منبع : ibbi.ir