روشی که هم اکنون برای خارج نمودن لخته مورد استفاده قرار می‌گیرد از ریسک بالایی برخوردار است. در این روش, ابتدا برای دسترسی به لخته، سوراخی در جمجمه ایجاد می‌شود. البته در صورتی که لخته در قسمت‌های بیرونی بافت مغز قرار گرفته باشد نیازی به این کار نیست. اما در لخته‌های ایجاد شده در بافت درونی مغز برای رسیدن به آنها بافت‌های سالم مغز نیز ناگزیر آسیب می‌بینند. در طی این عمل آسیب‌های وارده به مغز گاهی اوقات در حدی است که پزشکان ترجیح می‌دهند لخته را خارج نکنند و امیدوار باشند که با استفاده از داروهای کاهش دهند تورم لخته را به تدریج از میان بردارند. اینجا همان جایی است که این ابزار نوین به کمک آنان می‌آید.
گروهی متشکل از پزشکان و مهندسین به سرپرستی پرفسور رابرت وبستر و کایل ویور دستگاهی طراحی نموده‌اند که این مهم را برآورده می‌سازد. این دستگاه از دو لوله تشکیل شده که یکی در درون دیگری تعبیه شده است. لوله بیرونی و صاف این وسیله کمتر از سه‌هزارم میلی‌متر قطر داشته و قادر است از طریق سوراخ کوچکی که روی جمجمه ایجاد شده به درون مغز و به دنبال آن به درون لخته وارد شود.
در طی عمل از سی تی اسکن به عنوان مرجع و راهنما استفاده می‌شود. واحد کنترل‌کننده روبوتیک این لوله ظریف را به درون بافت نرم مغز هل می‌دهند تا در نهایت وارد لخته شود. در این مرحله نوک خمیده لوله سوزن‌مانند که در لوله ظریف اولیه تعبیه شده به درون لخته نفوذ کرده و با چرخش و اندکی جابجایی واحد کنترل‌کننده می‌توانند با کمک دستگاه مکنده بیرونی لخته را از درون مغز بیرون بکشند.
در تستی که به صورت آزمایشی برگزار شد این دستگاه توانست تا ۹۵٪ از لخته را از محیط پاکسازی کند.
در حال حاضر تیم تحقیقاتی در تلاش است با کمک شبیه‌سازی کامپیوتری و اضافه کردن تصاویر اولترا سوند همین عملیات را در زمانی که بافت مغز نیز دچار مشکل شده و اطراف لخته را به شکلی نافرم احاطه کرده تکرار کنند. آنها امیدوارند حتی در این شرایط هم، این کانولای روبوتیک قادر باشد به طریقی ایمن و صحیح لخته را تا حد ممکن از محیط خارج کند.
منبع : زومیت
