در قرن 18 با ساخت ادكلن (Eau de cologne) انقلابی در صنعت عطر سازی به وقوع پیوست. ادكلن كه در آن زمان تركیبی بود از گیاهان رزماری، نارنج و لیمو موارد استفاده فراوانی داشت.

قرن ها پیش از این، عطر به عنوان ماده ای برای خوشبو كردن محیط در مراسم مذهبی مصریان سوزانده می شد. در آن زمان استفاده از این مواد خوشبو تنها به آیین ها و تشریفات مذهبی اختصاص داشتند اما به تدریج از این مواد برای ساختن پماد جهت تسكین و درمان زخم های پوستی نیز استفاده شد.

در طول قرن هفدهم، استفاده از بوی خوش و عطر كاملا در بین مردم رایج شد. دستكش های معطر در فرانسه به بازار آمد و در سال 1656 بود كه اولین صنف سازندگان عطر تاسیس شد.

استفاده از عطر در كشور فرانسه بیش از سایر نقاط جهان به سرعت افزایش پیدا كرد.

 اجزای اصلی یک عطر  :

حلال یا حامل از حلالهای جدید و پرکار امروزی برای نگهداری مواد معطر مخلوط اتیل الکل بسیار خالص به همراه مقدار کم یا زیاد آب است . میزان آب بر طبق انحلال پذیری روغنهای مورد استفاده تعیین میشود . حلال مذکور بدلیل فراریت بالایی که دارد پخش بویی را که حمل میکند آسان میسازد و ضمن آنکه تاثیر سویی هم بر پوست و همچنین واکنش خاصی با مواد حل شونده ندارد .

به منظور تهیه خمیر اولیه محصولات متنوع کاغذی از جمله مقوا, کارتن, کاغذهای بهداشتی, کاغذهای چاپ و تحریر, کاغذهای لاینر و... از کاغذهای باطله طی فرآیند بازیافت دو روش کارگاهی و کارخانه‌ای وجود دارد که در ادامه ضمن شرح فرآیند، نمودار فرآیند عملیات آن آمده است.

روغن پایه (Base Oil)

روغنی که به عنوان یک پایه برای روانکار به حساب می آید و پس از اضافه کردن مواد افزودنی به آن، روانکار نهایی به دست می آید روغن پایه نامیده می شود. روغن پایه ها از لحاظ حجمی مهمترین جزء تشکیل دهنده روانکارها می باشند و از لحاظ وزنی به طور متوسط بیش از 95% ساختار یک روانکار را تشکیل می دهند. در برخی از روانکارها (روغن های کمپرسور و هیدرولیک) 99% روغن را روغن پایه و 1% آن را مواد افزودنی تشکیل می دهند. از طرفی، برخی دیگر از روانکارها مانند سیالات فلزکاری، گریس ها یا روغن دنده های صنعتی شامل حدوداُ 30% مواد افزودنی هستند.

روغن پایه را می توان از منابع نفتی یا غیر نفتی به دست آورد. بیشتر روغن پایه مصرفی در جهان امروزه از پالایش نفت خام به دست می آید. از آنجا که بخش عمده ای از روغن پایه های مورد استفاده در تولید روانکارها از منابع نفتی به دست می آید، صنعت روغن پایه به عنوان قسمتی از صنایع نفت به شمار می رود.

 معرفی اسید سولفوریک

اسید سولفوریک در قرن نهم توسط شیمیدان ایرانی به نام زکریای رازی کشف شد. اسید سولفوریک اسید معدنی بسیار قوی می‌باشد. این اسید با هر درصدی در آب حل می‌شود. اسید سولفوریک در گذشته به نام جوهر گوگرد معروف بوده است. وقتی غلظت بالایی از SO3 گازی به اسید سولفوریک اضافه می‌شود، الئوم یا اسید سولفوریک دود کننده به فرمول H2SO4 ایجاد می‌شود. واکنش اسید سولفوریک با آب بسیار گرمازا می‌باشد. اضافه کردن آب به اسید سولفوریک غلیظ خطرناک است. زیرا در اثر حرارت حاصل از واکنش اسید و آب ، آب داغ ممکن است به اطراف پراکنده شود.

اسيد سولفوريك خالص(H2SO4)داراي جرم مولكولي 08/98 مايعي بي رنگ و نسبتاً ويسكوز مي باشد .

اسيد سولفوريك به هر نسبتي در آب حل مي شود. همچنين 3SO به هر نسبتي در اسيد سولفوريك حل مي شود و اولئوم تشكيل مي شود.

اسيد سولفوريك يك اسيد قوي است كه داراي مقاومت شيميايي بالايي است . اين ماده به نامهاي اسيد سولفين (Sulphin acid) اسيد باتري (battery acid)، و سولفات هيدروژن نيز شناخته مي شود . اين محصول موارد استفاده وسيعي در فرايندهاي شيميايي به عنوان عامل اسيدي، كاتاليست و عامل دي هيدراسيون دارد.